Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Profesorowie po 1945 r. > Nowicki

Nowicki
bb618-nowicki_andrzej.jpg

Profesorowie po 1945 r.

Andrzej Nowicki

(1919-2011)

Filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu, italianista, religioznawca.

Związany z Uniwersytetem Warszawskim (1952-63), Wrocławskim (1963-1973) i UMCS w Lublinie (1973-91).
W latach 1934-1937 należał do socjalistycznej organizacji młodzieży szkół średnich „Spartakus”, działającej pod patronatem PPS, następnie w latach 1937-1939 do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. W czasie wojny był członkiem socjalistycznej grupy „Płomienie”. Od 1942 roku w Związku Walki Zbrojnej. W latach 1942-1944 był członkiem władz Wydziału Młodzieży PPS i oficerem politycznym III Kompanii im. Komuny Paryskiej w batalionie OW PPS im. Jarosława Dąbrowskiego, redaktorem naczelnym miesięcznika „Światło” i członkiem komitetu redakcyjnego miesięcznika „Młodzież Socjalistyczna”. Po wojnie działał w lubelskiej PPS od 1945 do 1948. W latach 1948-1981 był członkiem PZPR. Następnie związany z Wolnomularstwem.
Od 1938 był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. W 1977 został członkiem honorowym Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej, a od 2007 był członkiem Komitetu Honorowego Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów.
Twórca systemu filozoficznego, który nazywał „ergantropijno-inkontrologicznym systemem «filozofii spotkań w rzeczach»”.
Współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli oraz Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Założyciel i redaktor naczelny pisma „Euhemer”.

Otrzymał wiele krajowych i zagranicznych nagród i odznaczeń.

Autor ponad 1260 publikacji, najwięcej w języku polskim i włoskim.
Wybrane pozycje książkowe: Spotkania w rzeczach (1991), Centralne kategorie filozofii Giordana Bruna (1962), Giordano Bruno (1979), Zarys dziejów krytyki religii. Starożytność (1986), Uczeń Twardowskiego. Władysław Witwicki (1983), Współczesna filozofia włoska (1977), Kopernik – człowiek Odrodzenia (1953), Wykłady o krytyce religii (1963), Wykłady o krytyce religii w Polsce (Książka i Wiedza, 1965), Ateizm (1964), Czas i człowiek (1983), Filozofia włoskiego Odrodzenia (1967), Filozofia francuskiego Odrodzenia (1973), Portrety filozofów w poezji, malarstwie i muzyce (1978), Wykłady z historii filozofii i myśli społecznej Odrodzenia (1956), Papieże przeciw Polsce. Doświadczenia dziesięciu stuleci naszych dziejów (1949), Starożytni o religii (1959), Wypisy z historii krytyki religii (1962), Filozofia masonerii u progu siódmego tysiąclecia (1997).

Zobacz również: