Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Profesorowie po 1945 r. > Kulczycki

Kulczycki
b1cb4-kulczycki_marian.jpg

Profesorowie po 1945 r.

Marian Kulczycki

(1924-1995)

Studia psychologiczne pod kierunkiem M. Kreutza na Wydziale Humanistycznym UWr 1946–1949; następnie wolontariusz, mł. asystent, st. asystent w Zakładzie Psychologii. Doktorat z filozofii w zakresie psychologii na podstawie dysertacji pt. „Niektóre warunki myślenia produktywnego” (1952); studia medyczne 1950–1957; lekarz w Woj. Poradni Zdrowia Psychicznego; praca w Katedrze Psychologii, której gł. zadaniem stało się pedagogiczno-psychologiczne przygotowanie studentów na kierunkach nauczycielskich do pracy w szkolnictwie 1952–1967; współpraca z uniwersytetami, w których akademickie studia psychologiczne zostały uruchomione wcześniej (Poznań, Kraków, Warszawa); doc. – 1966 Wydz. Filozof.–Hist. UAM w Poznaniu. Po uruchomieniu psychologii na Wydz. Filozoficzno-Historycznym UWr (1967) został kierownikiem Zakładu Psychologii Ogólnej (1967–1987) i Katedry Psychologii (1967–1972); Dyrektor Instytutu Psychologii do 1978; prof. nadzwyczajny – 1973; dziekan Wydz. Filozof.–Hist. UWr (1974–1978); kier. Zakładu Psychologii Klinicznej (1987–1994).

Autor 75 publikacji, wśród których jedną z najważniejszych jest nowatorska pozycja pt. Psychologiczne problemy człowieka chorego. Z zagadnień współpracy pracowników służby zdrowia z pacjentem. Współorganizator wrocławskiej psychologii, szczególnie zasłużył się dla rozwoju psychologii klinicznej. Członek PTP, Rady Naukowej w Instytucie Psychoneurologicznym w Pruszkowie; Komitetu Nauk Psychologicznych; Kol. Red. "Psychologii Wychowawczej"; "Prac Psychologicznych".

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski. (1974), Medal KEN (1977)

Zobacz również: