Profesorowie po 1945 r.

Marian Szyrocki

(1928-1992)

Germanista.

W latach 1970-92 dyrektor Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Z Instytutu  uczynił z  nowoczesny ośrodek badawczy i dydaktyczny, kładąc nacisk na kooperację naukową, rozwój kadry oraz wyposażenie materialne placówki.
Od 1983 członek korespondent Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung Darmstadt, członek rzeczywisty PAN (od 1990).

Inicjował międzynarodowe badania nad barokiem, we współpracy z niemieckimi i amerykańskimi uczonymi sporządził krytyczne edycje dzieł A. Gryphiusa i D. Czepki. Koordynował projekty badawcze (m.in. katalog rękopisów barokowych z BU, wspólnie z K. Gajkiem). Był autorem historii literatury niemieckiej (wspólnie z Z. Żygulskim). Zajmował się publicystyką niemcoznawczą w polskiej i niemieckiej prasie. Napisał monografię J.W. Goethego (2 wydania: 1981 i 1989).

Popierał współpracę polsko-niemiecką co znalazło uznanie w profesurach gościnnych (np. Tybinga 1989-90) i nagrodach, m.in. Preis für Germanistik im Ausland der Deutschen Akademie für Sprache und Dichtung in Darmstadt (1976), Nagroda m. Wrocławia (1983).
W 1992 ufundowano w Niemczech stypendium jego imienia.