Profesorowie po 1945 r.

Mieczysław Kreutz

(1893-1971)

Psycholog i filozof.

Studia na UJK w rodzinnym Lwowie. Od 1921 asystent w Zakładzie Psychologii UJK. W 1924 doktorat z filozofii, po studiach uzupełniających w Berlinie, Lipsku, Hamburgu i Paryżu 1927 habilitacja z psychologii na podstawie rozprawy O zmienności rezultatów testów (1927). 1934-1939 kierownik Zakładu Psychologii. W czasie okupacji pracownik wytwórni szczepionek p/tyfusowych Weigla.
We Wrocławiu od I 1946, organizator i kierownik Zakładu Psychologii Ogólnej UWr (1946-52), dyrektor Instytutu Pedagogicznego ZNP (1946-48).
Po zlikwidowaniu (ze względów ideologicznych) studiów psychologicznych we Wrocławiu, przeniesiony do Warszawy  - tutaj kierownik Katedry Psychologii Eksperymentalnej UW 1957-1963.

Pola badawcze: metodologia teorii psychologicznych, introspekcja i techniki jej stosowania, psychologia rozwojowa i wychowawcza, autor około 30 prac, głównie z metodologii psychologii m.in. Podstaw psychologii. Studium nad metodami i pojęciami współczesnej psychologii (1949).

W XI 2012 we Wrocławiu psychologowie ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej i Polskiej Akademii Nauk zorganizowali konferencję naukową na cześć prof. Mieczysława Kreutza, podczas której wnuk profesora odsłonił poświęconą mu tablicę pamiątkową.