Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Profesorowie po 1945 r. > Mikulski

Mikulski
62c9e-mikulski.jpg

Profesorowie po 1945 r.

Tadeusz Mikulski

(1909-1958)

Historyk literatury.

Studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (uczeń I. Chrzanowskiego i S. Pigonia), studia uzupełniające w College de France w Paryżu pod kierunkiem P. Hazarda (1937-39). Pracował w Bibliotece Narodowej (1932-36) i na Uniwersytecie Warszawskim (1936-39).
Żołnierz kampanii wrześniowej, uczestnik tajnego nauczania (1940-44), powstaniec warszawski, lata 1944-45 spędził w obozach jenieckich.
We Wrocławiu od XI 1945 - kierownik Katedry Literatury Polskiej (Literatury Staropolskiej, 1946-52), Zespołowej Katedry Literatury Polskiej (1952-55), Pracowni Historii Literatury Polskiej Epoki Oświecenia Instytutu Badań Literackich PAN (1948-58).

Pola badawcze: historia literatury polskiego Oświecenia (zwłaszcza życie i twórczość I. Krasickiego), dzieje teatru w Polsce, historia kultury, polskie tradycje we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku, edytorstwo filologiczne.
Patronował zespołom historyków literatury stanisławowskiej, edytorom i bibliografom przygotowującym oświeceniowe tomy Bibliografii literatury polskiej (Nowego Korbuta). Współtwórca Koła Miłośników Literatury i Języka Polskiego, które zainicjowało czwartki literackie. Współzałożyciel i redaktor naczelny (z A. Kowalską) „Zeszytów Wrocławskich” (1947-52) oraz „Pamiętnika Literackiego” (1948-58, do 1952 z J. Krzyżanowskim). Pomysłodawca Towarzystwa Miłośników Wrocławia, współredaktor pierwszych tomów „Rocznika Wrocławskiego”.

Ważniejsze publikacje: Spotkania Wrocławskie (1950), Ze studiów nad Oświeceniem. Zagadnienia i fakty (1956), Temat Wrocław. Szkice Śląskie (1961), Rzeczy staropolskie (1964).

Zobacz również: