Profesorowie po 1945 r.

Wincenty Styś

(1903-1960)

Prawnik, specjalista w dziedzinie ustroju rolnego, pionier ekonomii we wrocławskim ośrodku nauki po II w.św, działacz społeczny w okresie zagospodarowania ziem zachodnich.

Absolwent (mgr 1928, doktorat z prawa 1932) i pracownik (od 1930) UJK we Lwowie. W latach 1932-1934 stypendysta Fundacji Rockefellera (studiował ekonomię w Wiedniu, Bonn, Cambridge, Londynie, Paryżu i Rzymie). 1936 habilitacja i zastępca profesora na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki we Lwowie. W czasie wojny uczestniczył w tajnym nauczaniu na UJK (1941-43).
Po wojnie do 1953 kierował katedrą ekonomii na Wydziale Prawa UWr, współtwórca i wykładowca Wyższej Szkoły Handlowej; w 1953 przeniesiony z przyczyn politycznych na Wydział Filozoficzno-Historyczny UWr. 1957 ponownie na Wydziale Prawa. 1957-59 Rektor WSE we Wrocławiu.

Zainteresowania badawcze: zagadnienia strukturalnych wsi i rolnictwa. Wyróżniał się unikatowym warsztatem badawczym, który został uformowany pod wpływem dwóch, wielkich osobowości UJK.- St. Grabskiego i F. Bujaka.
Współtwórca działających według jego nauk koncepcji spółdzielni parcelacyjno-osadniczych na Klecinie, w Maniowie, Miechowicach Oławskich, Śmiałowicach, Tyńcu Małym i Zebrzydowicach.

Wybrane publikacje: Rozdrabnianie gruntów chłopskich w byłym zaborze austriackim od roku 1787 do 1931 (1934), Wpływ uprzemysłowienia na ustrój rolny (1936), Drogi postępu gospodarczego wsi. Studium szczegółowe na przykładzie zbiorowości próbnej wsi Husowa (1938), Zarys Historii Gospodarczej Polski (1958), Współzależność rozwoju rodziny chłopskiej i jej gospodarstwa, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe (1959).