Profesorowie po 1945 r.

Włodzimierz Trzebiatowski

(1906-1982)

Chemik.

Studia na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej (1924-29), 1938-45 profesura na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.  W czasie okupacji niemieckiej brał udział w tajnym nauczaniu.
Założyciel i kierownik Katedry Chemii Nieorganicznej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu (1945-52), dziekan Wydziału Matematyki Fizyki i Chemii (1950-52), profesor Wydziału Chemii PWr (1953), dyrektor Instytutu Chemii Nieorganicznej i Pierwiastków Rzadkich PWr (1963-68). Organizator Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu (1968-74 dyrektor), organizator Międzynarodowego Laboratorium Silnych Pól Magnetycznych i Niskich Temperatur we Wrocławiu (1969-82 dyrektor).
Od 1952 członek PAN, pełnił funkcję wiceprezesa (1968-71) i prezesa (1972-77). Członek wielu komitetów i rad redakcyjnych, zagranicznych towarzystw naukowych i akademii nauk. Od 1961 członek PZPR, członek Wrocławskiego Komitetu Wojewódzkiego (1967-72) i KC (1970-81).
Doktor h.c. UWr (1980), PWr (1976), UW (1977), UŚ (1977).

Badania w zakresie fizykochemii ciała stałego, m.in. z zakresu magnetochemii, elektrochemii, krystalochemii, kinetyki chemicznej, metaloznawstwa, szczególnie struktury i właściwości magnetyczne stopów i związków międzymetalicznych, prace dotyczące magnetycznych właściwości stopów i związków uranu oraz historii chemii: Zarys rentgenograficznej analizy strukturalnej (1950), Struktura metali (1953), Chemia nieorganiczna (t. 1-2, 1953-54).