Profesorowie przed 1945 r.

Friedrich Heinrich von der Hagen

(1780-1856)

Germanista, prawnik z wykształcenia.

Od 1807 pisarz, 1810 złożył wniosek o profesurę nadzwyczajną starożytności niemieckiej na utworzonym wówczas Uniwersytecie Berlińskim. 21 IX 1810 został profesorem nadzwyczajnym bez etatu - wykładał gramatykę historyczną, historię literatury, prowadził eksplikację tekstów średniowiecznych i naukę o rękopisach. W 1811 przeniesiony na nowo utworzony Uniwersytet Wrocławski gdzie prowadził głównie seminarium poświęcone Pieśni o Nibelungach. W 1818 był na UWr pierwszym ordynariuszem germanistyki w Niemczech, od 1824 profesura w Berlinie. W 1841 wspólnie z J. Grimmem został wybrany na członka Berlińskiej Akademii Nauk (Berlinische Akademie der Wissenschaften). W 1807 kierując się pobudkami patriotycznymi wydał Pieśń o Nibelungach. W 1808 opublikował z J.G.G. Büschingiem 1 t. Deutsche Gedichte des Mittelalters. W następnym roku opublikowali 1 t. Buch der Liebe, zawierający Tristana i Izoldę, Fierrabrasa i inne. W 1809 wraz z B. Docenem i J.G.G. Büschingiem założył czasopismo „Museum für Altdeutsche Literatur und Kunst”. W świadectwach przeszłości Hagen widział wyraz ducha i kultury niemieckiej, jego praktyka edytorska była krytykowana (m.in. przez W. Grimma, K. Lachmanna) za brak naukowego podejścia do obficie publikowanych tekstów, zwłaszcza niemieckiego średniowiecza. Współpracował z C. Schaltem, w „Breslauer Zeitung” opublikował cykl Wanderungen durch das alte Breslau (1823-1824).